Czym jest najbardziej rozpowszechniony w powłokach ceramicznych materiał o nazwie SiO2 znany też jako kwarc?
Jest to minerał o odporności chemicznej pH2-12. Są to wartości zależne od struktury krystalicznej jak też porowatości materiału.
Zachodzi jednak pytanie: jeżeli w wodzie i pyle, które osiadają na samochodzie też mam minerały, co się z nimi dzieje, kiedy odparowuje woda?
Ich stężenie rośnie, krystalizują się i łączą trwale z kwarcem zawartym w powłoce.
Jak potwierdza doświadczenie stosowanie kwarcu i innych minerałów w powłokach nadaje im twardość i na ogół podnosi kąt zwilżania, jednakże niepożądanym skutkiem jest to, że zanieczyszczenia mineralne bardzo silnie łączą się z samą powłoką, co tłumaczy trudność w usuwaniu zanieczyszczeń mineralnych. Ta trudność wynika choćby z faktu, że używając zbyt kwaśnych środków rozpuszcza się nie tylko osady, ale też sam kwarc.
Czy zatem sama twardość kwarcu jest wystarczającą korzyścią?
Powszechnie wiadomo, że materiały im twardsze tym bardziej kruche i w tym wypadku jest podobnie, ponieważ mówimy tu o warstwach poniżej jednego mikrometra, mikropęknięć nie widać, jednakże penetracja chemiczna przez owady czy ptasie odchody ujawnia iluzoryczną ochronę ze względu na brak szczelności takiego zabezpieczenia.
Dla odmiany kilka razy obserwowaliśmy zjawisko pojawienia się na powierzchni lakieru zabezpieczonego elastomerem małych bąbelków gazu pochodzących z nieodpowiednio wysuszonego lakieru. To zjawisko wyraźnie ukazuje przyczyny wysokiej odporności zabezpieczeń elastomerowych które mają nie tylko wysoką odporność chemiczną, ale też mechaniczną. Potrafią zatrzymać nie tylko agresywną chemię, ale nawet gaz.
Tak przy okazji. Pomyśl, czy widziałeś kiedyś, waterspota na plastikowej butelce PET, nawet pochlapanej wodą mineralną?
Dzieje się tak dlatego, że jest ona wykonana głównie z węgla i wodoru, które naturalnie nie łączą się z minerałami. Wnioski łatwo wyciągnąć samemu.